'Dialogues' 'Encounter - 2vln+pf op. 177

'Dialogues' opus 177 - 2019

'De ontmoeting -Valentijnsdialogen' /
'Encounter - Valentine dialogues'

Voor 2 violen en piano / For 2 violins and piano
----------------------------------------------------------------------

Toelichtingen op 'Dialogues' opus 177 door Marc van Delft

Gecomponeerd voor Juliya Belyanevich (viool 1) en Francisca Simonis (viool 2)

De 2 violistes staan eerst ieder eenzaam ruimtelijk ver van elkaar verwijderd en spelen afwisselend solopartijen.

Na elke solo verplaatst de violiste zich richting podium-midden, tot ze bij elkaar staan en dan gaat het samen verder als (liefdes-)duet. (met piano)

-----------------------------------------------

Marc van Delft schreef op 19-1-2019 naar violiste Juliya Belyanevich:

------------------------------------------------

Ik speel wel eens met de gedachte om iets te schrijven waarbij jullie ruimtelijk staan opgesteld, ieder aan de andere kant van het podium of de zaal, of misschien wel 'vanuit de verte', en dan een soort dialoog, een soort gesprek, ieder met een meer duidelijke eigen melodie , meer polyfoon dus, een vraag- en antwoordspel...

    Laatst heel mooi geïmproviseerd vanuit dat idee.

Het klonk veelbelovend...

Dat zou dan misschien op 15 februari haar première kunnen beleven.....

----------------------------------------------

Reactie van Richard de Gouw namens Juliya:

-------------------------------------------------

Zij vindt het idee spannend.

De uitvoering op 15 februari met het kwartet gaat door.

Dus het zou kunnen.

Aangezien het een Valentijns concert wordt vraagt zij of je er iets romantisch voor te schrijven.

-------------------------------------------

Marc's reactie daarop:

-------------------------------------------

Het idee van een Valentijns-thema zou heel goed op mijn idee kunnen aansluiten....

De dialoog tussen de 2 violistes die eerst op afstand staan zou een gesprek tussen 2 geliefden kunnen voorstellen die elkaar proberen te bereiken, die eerst een gesprek op afstand voeren en dan steeds dichterbij komen....

Ik stel mij voor dat Juliya een vioolmelodie speelt in een meer hoge ligging en Francisca een vioollijn in een meer lagere alt-ligging.

[Ik speel dan als pianist alleen maar begeleidende akkoorden.]

De violistes zouden dan gedurende het stuk af en toe met de muzieklessenaar een stukje kunnen verschuiven naar het midden [terwijl de ander speelt] tot zij uiteindelijk bij elkaar komen waar zij dan een liefdeszang samen kunnen spelen.

Het zou dan lijken op 2 eenzame zielen die in de verte eerst hun eenzame zang zingen [spelen] en die elkaar vanuit de verte horen en langzamerhand naar elkaar toe groeien tot zij in een muzikale liefdesverstrengeling elkaar ontmoeten in een zalige tweezaamheid....

Het begint droevig, verstild en eenzaam....

Maar naarmate ze dichter bij elkaar komen zou het steeds lichter en meer majeurachtig kunnen worden....

Het zou dan zoiets kunnen heten als 'Dialoog', of 'Liefdesdialoog', 'Valentijnsdialoog', of iets in die trant....

--------------------------------

Omdat Marc en Ria elkaar in juli 2006 ontmoetten was het in januari 2019 12,5 jaar geleden dat dit plaatsvond.
Daarom is het stuk ook gecomponeerd ter gelegenheid van het 12,5-jarige jubileum van hun samenzijn, en ter ere van Valentijnsdag 14 februari 2019, op welks dag ze dit heugelijke feit willen vieren...
---------------------------
Het slotgedeelte met de steeds herhalende motieven is ad hoc, en kan ook anders of korter worden gespeeld.

Wat ook mogelijk is, dat is dat de violistes al improviserend ieder weer langzaam naar de uiteinden van het podium lopen, waarbij de muziek in de verte uitsterft.
Dit keer zonder de muziekstandaard mee te nemen....
Op die manier zou het stuk ook een ontmoeting kunnen uitbeelden waarbij de twee zielen na deze ontmoeting weer elk haars weegs gaan...

==========================
OVER DE EPILOOG:
Vanaf maat 240 begint een epiloog met veel herhalende figuren.
Dit zou ook korter of anders gespeeld kunnen worden, want wat is geschreven, vanaf maat 240 tot het einde, zijn veeleer suggesties voor de mogelijkheden dan verplichte noten ...
-Ook is het volgende nog mogelijk:
In plaats van op dezelfde plaats te blijven staan, kunnen beide violisten ook improviseren op de manier zoals de componist heeft aangegeven, terwijl zij langzaam weer naar het andere einde van het podium lopen (deze keer zonder de muziekstandaard mee te nemen), op deze manier suggererend dat, na de ontmoeting, beide zielen weer ieder hun eigen weg kunnen gaan, zoals in een weemoedig vaarwel, hoewel de melodieën elkaar blijven volgen, dus het afscheid is niet definitief, maar twee personen kunnen ook ieder hun eigen weg gaan op de momenten dat dat nodig is en op hetzelfde moment contact blijven houden...

==============================

Engelse vertaling / English translation:

==============================

Notes on 'Dialogues' opus 177 by Marc van Delft

Composed for Juliya Belyanevich (violin 1)
and Francisca Simonis (violin 2)

The two violinists are at first standing each lonely, spatially apart and far away from each other and play alternately solo parts.

After each solo, the violinist moves in the direction of the stage-center, until they stand together and then they continue together as a (love-) duet. (with piano)

------------------------------------------------------------------------------------

Marc van Delft wrote on 19-1-2019 to violinist Juliya Belyanevich:

------------------------------------------------------------------------------------

I sometimes play with the idea of ​​writing something in which the violinists are spatially arranged, each on the other side of the stage or the hall, or perhaps 'from afar', and then a kind of dialogue, a kind of conversation, each with his own melody, more polyphonic, a question- and answer-game ...

That might then to have its premiere on February 15th 2019

-------------------------------------------------------------------------------------

Comment from Richard de Gouw on behalf of Juliya:

-------------------------------------------------------------------------------------

She thinks the idea is exciting.

The concert on February 15 with the quartet continues.

So it could be.

As it becomes a Valentine concert she asks if you want to write something romantic.

-------------------------------------------

Marc's response to this:

-------------------------------------------

The idea of a Valentine theme could very well connect to my idea ....

The dialogue between the 2 violists who are at a distance can suggest a conversation between two lovers who try to reach each other, who first have a conversation at a distance and then come closer and closer....

I imagine that Juliya plays a violin melody in a more elevated position and Francisca a violin line in a more lower alto position.

[As a pianist I only play accompanying chords.]

The violinists would then occasionally be able to shift a bit with the music lectern to the center [while the other plays] until they finally meet where they can play a love song together.

It would look like two lonely souls who in the distance sing their lonely singing first and who hear each other from afar and gradually grow closer together until they meet in a blissful love in a musical love entanglement ....

It starts sad, quiet and lonely ....

But as they get closer together it could become lighter and more major.

It could be called something like 'Dialogue', or 'Love Dialogue', 'Valentine's Dialogue', or something like that ....

------------------

Because Marc and Ria met in July 2006, in January 2019 it was 12.5 years ago that the beginning of the relation took place.
That is why the piece was also composed on the occasion of the 12.5-year jubilee of their togetherness, and in honor of Valentine's Day 14 February 2019, on which day they want to celebrate this joyous fact ...
--------------------------------------------------
The final part with the repetitive motifs is ad hoc, and can also be played differently or shorter.

What also is possible, is, that the violinists, while improvising, slowly walk to the ends of the stage, where the music dies out in the distance.
This time without taking the music stand with them....
In this way, the piece could also show a meeting / encounter where two souls will go their own way again after their encounter ...

------------------------------------------------

ABOUT THE EPILOGUE:

From bar 240, there begins an Epilogue with many repeating figures.
This could be played also shorter or different, because what is written from bar 240 till the end, are more suggestions of the possibilities as fixed or obligated notes…

-Also the following is possible:
Instead of staying at the same place, both violinist could also improvise in the way as the composer has indicated, while walking slowly again to the other end of the stage, (this time without taking with them the music standard), in this way suggesting that, after the encounter, both souls again can go their separate ways, as in a melancholy goodbye, although the melodies stay following each other, so the goodbye is not final, but two persons can also be able to go their own ways if necessary, and staying in contact at the same time…

=============================================